Płyta "Wędrowny Druciarz"

Gdy spadły już pierwsze liście z drzew a zapach palenisk roznosił się szybko i gwałtownie niczym wicher podczas siedmiu burz. Uśmiechy zaczęły pojawiać się i znikać na ludzkich twarzach z powodu zmieszania odczucia radości oraz smutku, uczucia miłości i pogardy, oddechu i wydechu... aż tu nagle ch*j na drzewie stanął i powiedział: A je*ać to. Robimy te płytę.

Była jesień, taka jak każda inna - tylko że inna. Jest to k*rwa bardzo logiczne jak się temu przyjrzeć z boku. Chyba że mieszkasz w bloku, no to wtedy każda jesień jest taka sama. A jak się mieszka w domu jednorodzinnym to jest k*rwa inna jesień? Co to za pierdo*enie. I co ma w ogóle pora roku do tego? Bo po pierwsze do czego? A no właśnie do niczego konkretnego. Do opowieści tejże jakże wzniosłej, lecz ch*jowej w swej prostocie, opowiadającej o powstaniu niczego, czyli o regresji "czegoś" do zera, ruch po strzałce czasu od "teraz" w kierunku wielkiego wybuchu, poza którym (zakładając powrót od tej chwili) nie ma nic! Czyli jest przysłowiowy ch*j z masłem. Nie ma takiego przysłowia, zaskarż nas. 

Wracając do meritum, historii tworzenia tej płyty i tak byś nie zrozumiał. Ja jej nie rozumiem. Może jedynie Kuba Wojewódzki albo Błaszczykowski. Ogólnie Jakubowie, Jakuby, ch*j nieważne, są ogarnięci więc wiedzą takie rzeczy. Lecz mimo to spróbuj się wczuć w ten okres, jakże burzliwy, twórczy, nerwowy, wzniosły, ambitny, a przy tym jednocześnie ch*jowy, może nawet bardzo ch*jowy, który doprowadził do powstania tej płyty, a co gorsza to powstania tego tekstu pisanego przez idiotę. Idiotę, jakich przewinęło się naprawdę mnóstwo przez cały okres tworzenia i nagrywania. Wydawnictwo było spóźnione o 3 lata, fakt. I nie, k*rwa, nie będziemy pierd*lić że przez covid. lockfuck etc. Srowid. Szukałbym raczej problemy tu: banda debili pracująca przy tej płycie, to po prostu był szczyt. Nie K2 tylko popatrz jak Nietoperz sra. Nie było mowy o pracoholizmie przez ponad 3 lata. Zawalone terminy, trochę ludzi straciło pracę, kogoś nie objęła tarcza. Kogoś objęła moja była dziewczyna, która puszcza się jak Mufasa Klifu (Król Lew 1994). Ciekawostka, podczas mistrzostw świata w piłce nożnej w USA w roku 1994 w reprezentacji Włoch grał Roberto Baggio oraz Dino Baggio i wyobraź sobie teraz k*rwa, że to nie byli bracia. Zbieżność nazwisko. To się zdarza debilu, co się dziwisz? Zresztą nieważne, skoro dotarłeś aż tutaj czytając to, to jesteś tak zdeterminowany jak Maryla Rodowicz żeby odmrozić się na Sylwestra. Wracając do naszych rozważań na temat tej płyty: jeb*ne celebryty nawet nie próbowały ukrywać faktu, jak głęboko w dupie mają menadżerów, wytwórnie, pijarowców, k*rwa pilotów swoich odrzutowców (tak mamy jeden na wynajem, nigdy go nie wynajęliśmy, bo jest k*rwa drogi idioto, nie bądź zdziwiony - a po za tym na ch*j po Polsce odrzutowcem latać, to chyba lepiej awionetką albo coś).

Podsumowując, każdy kolejny utwór na tej płycie jest głupszy od poprzedniego a zarazem następnego. Nie możliwe powiesz? Matematycznie nie do wyjaśnienia k*rwa? Już wyjaśniam. Zesrała się babcia na choinkę. Mam nadzieje że pomogłem. Po prostu... ta płyta stała się legendą jeszcze przed jej wydaniem, to sobie wyobraź co się będzie dziać na polskiej scenie muzycznej za nie długo....

Kiedy świat się sypie, ch*j wiadomo co z jutrem, zaraza zbiera żniwo, gospodarka upada, Putin na Ukrainę napada, twoja stara sypie się z murzynem, Chińczycy wykupili ziemię w twojej gminie, nie wiadomo jaki celebryta następny zgodnie, pożar k*rwa w koło, wszystko wali się... Ty wstań z lekko uniesioną głową, rozejrzyj się dookoła, powiedz cicho sam do siebie "a je*ać to" usiać i puść se te płyte.